Voor de nieuwsbrief van Een Ander Joods Geluid schreef Fenna ten Berge waarom samenwerking met andere organisaties juist zo belangrijk is voor degenen die tegen discriminatie strijden.
Toen Max Wiesselman mij vroeg een blog voor de EAJG-nieuwsbrief te schrijven, deed ik dat meteen graag omdat wij als individuen, maar ook vanuit onze organisaties veel dezelfde waarden en motivaties delen: opkomen voor de rechten van onderdrukte minderheden. Ik waardeer zijn werk, en dat van EAJG enorm, vooral omdat zij als minderheid zich toch durven uit te spreken tegen de overheersende norm en tegen de gevestigde orde in gaan. Zelf werk ik als Director of Muslims for Progressive Values (MPV) Nederland, de Nederlandse tak van de globale mensenrechtenorganisatie MPV. Wij pleiten voor Universele Mensenrechten zoals gendergelijkheid, rechten voor LHBTQI-persons, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof en strijden tegen mensenrechtenschendingen in de naam van de islam.
In die hoedanigheid was ik als onderdeel van een groep progressieve moslimorganisaties en gelijkgestemde personen uit moslimmeerderheidslanden en moslimgemeenschappen wereldwijd al enige maanden hard aan het werk met als doel onze wijdverspreide, lokale en helaas schaarse progressieve stem te verenigen en te versterken. Begin oktober 2017 kwamen wij samen in Tunesië, met opzet gekozen omdat het rijke progressieve en gelijke tradities kent, en hebben officieel de globale koepelorganisatie Alliance of Inclusive Muslims opgezet middels het vormgeven van de statuten, het kiezen van de raad van bestuur, en het vaststellen van de richting en thema’s voor de komende jaren.
Zo hopen we zo effectief mogelijk onze doelstellingen: het pleiten voor en bewerkstelligen van mensenrechten en menselijke waardigheid voor iedereen; vrijheid van expressie; en vrijheid van geloof; vorm te geven. Misschien ambitieus, maar in ieder geval hard nodig. Vooral nu misogyne en dogmatische moslimorganisaties zoals de Organisation of Islamic Cooperation effectief internationale vooruitgang op het gebied van vrouwenrechten en rechten voor LHBTQI-personen weten tegen te houden bij de Verenigde Naties terwijl er al grote sprongen achteruit worden genomen op deze gebieden. Vooral nu wij steeds moeder en moedelozer worden van extremisme en dogma’s in onze eigen gemeenschappen en de talloze mensenrechtenschendingen die in de naam van de islam worden gepleegd. Vooral nu, hoe graag we ook zouden willen dat dat niet nodig was, we een signaal aan de wereld moeten afgeven dat ook wij bestaan: moslims die pleiten voor Universele Mensenrechten, en hard vechten om alle misstanden in de naam van de islam aan de kaak te stellen. Vooral nu moslims wereldwijd steeds vaker het slachtoffer worden van racisme en discriminatie, of neergezet worden als ‘de Ander’ en het proces ter ontmenselijking volop in gang is.
Met Max heb ik mooie gesprekken gevoerd over antisemitisme en over hoe het proces van ontmenselijking en negatieve mystificatie Joodse mensen zo hartverscheurend eigen is. Salters Stirling van de World Christian Student Federation, en één van de nobele fakkeldragers die met vele anderen na de Tweede Wereldoorlog samenkwam om de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vorm te geven, vertelde mij vorige week: “ik ben zo bang dat mijn generatie uitsterft, wij die weten hoe het is om in oorlog te zijn en wanneer een groep mensen moedwillig tot tweederangsburgers wordt gemaakt, als mens en als Christelijke organisatie hebben wij de plicht nu aan de alarmbellen te trekken, en het voor toekomstige generaties te voorkomen”. Ik houd met hem mijn hart vast voor iedereen die dat proces momenteel ondergaat, en ben ik er als moslim en mens diep van overtuigd dat dit mijn plicht is. Een plicht die ik alleen kan nakomen door samenwerkingen met andere organisaties en individuen met hetzelfde doel, en ik hoop dat wij dit samen met EAJG en nog vele anderen kunnen doen.